Sayfalar

13 Aralık 2011 Salı

Veee nihayet bloğuma geri döndümmm :)) mutluyum

Öyle sevimli durduklarına bakmayın her an patlamaya hazır bomba gibiler :))
Zavallı bloğumla ilgilenmeyeli nerdeyse bir yılı geçti evde iki küçük kelebek var adları kelebek ama kendileri cadı olma yolunda hızla ilerliyorlar. Onlardan kalan zaman o kadar az ki blogla ilgilenmeyi geçtim kendime bile çok az zaman kalıyor yaptığım, paylaşacağım, fotoğrafladığım, fotoğraflayamadığım yüzlerce iş geldi geçti elimden ama gel görki hiç biri kaydedilemedi olsun onlar büyüsünlerde nasıl olsa rahatlarım dedim anneme geçen gün güldü ve sen öyle san dedi korkmaya başlıyorum şimdilerde :)ama işallah kızlarımda bana benzerlerse bir gün birlikte yaparız projelerimizi ve birlikte paylaşırız diye ümit ediyorum gerçi Ayşeden oldukça ümitliyim çünkü hem meraklı ne yapsam yardım edeyim diye yırtınıyor hemde öğrenmeye açık oluşuna seviniyorum Ece daha küçük olduğu için anlamıyor ve pek umrundada değil onun işi şimdilik karıştırmak ve ablasını sürekli bağırtmak zaman gelip birlikte vakit geçirmeye başladıklarında bende rahat bir nefes alırım umarım şimdi sürekli kavga etmelerini angellemeye çalışıyorum. Bu arada Anne olmanın aslında ne kadar fedakarlık gerektirdiğini ve ne kadar zor olduğunu daha iyi anlıyorum onlarla zaman zaman kendi çocukluğuma dönüyorum bazen onların ne kadar şanslı çocuklar olduğunu istedikleri herşeye sahip olduklarını düşünüyorum sonra kendi çocukluğuma dönüp bakıyorum belki her istediğim olmadı bi çok şey eksik büyüdüm ama özgür bir çocukluk geçirdim istediğim kadar koştum oynadım zıpladım ağaçlara tırmandım tabi bunda köy yaşamının katkısı yok değil oysa benim çocuklarım malesef apartmanda ve zamanlarının çoğunu ev içinde geçirmek zorunda kalıyorlar bunun için çoğu zaman üzülüyorum yinede geriye dönüp baktıklarında aslında güzel bir çocukluğumuz vardı sevgi dolu bir yuvada büyüdük üzerimize titreyen bir annemiz vardı diyebilmeleri için elimden geleni yapıyorum benim için önemli olan ne olacakları yada ne oldukları değil sadece mutlu olmaları zaman geldiğinde işallah biz mutlu büyüdük diyebilirler neyse bismillah deyip gecenin bir yarısı Bloğuma el attım benim için en sakin zaman yataklarındalar ve mışıl mışıl uyuyorlar sabah yeniden maraton başlayacak takrar yazabilmek dileğiyle :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder